ROZDZIAŁ 2

~~NASTĘPNY DZIEŃ OCZAMI HARREGO~~

Obudziłem się a obok mnie nie było Izzy. Wziąłem prysznic ubrałem nowe rzeczy i udałem się do kuchni gdzie na lodówce wisiała kartka na której było napisane

KOCHANIE POSZŁAM DO SKLEPU , BO  LODÓWKA JEST PUSTA. NIE CHCIAŁAM CIĘ BUDZIĆ .WRÓCĘ ZA 20 MINUT .
                                                                                     TWOJA NA ZAWSZE  KOCHAJĄCA IZZY

Po przeczytaniu kartki uśmiech sam pojawił mi się na twarzy. Postanowiłem nie czekać na nią i uszykowałem już 2 szklanki i dwa talerze. Spojrzałem na zegarek dochodziła godzina 9:00. Wstawiłem wodę na kawę gdy zadzwonił dzwonek do drzwi
- Cześć Harry
- O Niall!fajnie ,że wpadłeś wejdź do środka
Blondyn lekko się do mnie uśmiechnął i wszedł do domu
- Zjesz z nami śniadanie. Izzy nie ma po poszła do sklepu , ale powinna niedługo wrócić na pewno się na twój widok ucieszy-. Po czym zacząłem szykować trzecie nakrycie. Woda zaczęła gwizdać więc zaparzyłem 3 kawy . Spojrzałem na Horana a on był jakiś inny jakiś taki zamyślony a w jego oczach mogłem dostrzec  smutek , współczucie i zmartwienie. Blondyn usiadł koło mnie na krześle i zaczął pić razem ze mną zaparzony wcześnie napój
- Stary ,ale miałem koszmarny sen - odezwałem się pierwszy
- Jaki ? - zapytał się Niall ze strachem
- Śniło mi się ,że Izzy miała wypadek i nie żyje . Przeraziłem się nie na żarty wtedy gdy się przebudziłem a jej nie było koło mnie. Na całe szczęście gdy zszedłem na dół do kuchni na lodówce czekała na mnie kartka na której było napisane ,że poszła do sklepu i wróci za  20 minut.
- Harry  tylko się nie denerwuj - powiedział blondyn
- O co chodzi Niall ?
- Chodzi o to ,że to z Izzy to nie sen a prawda - powiedział
- Co ty piepszysz Horan. Przecież ona zostawiła mi kartkę na której pisze ,że poszła do sklepu i zaraz wróci. Nie rób sobie ze mnie żartów stary - powiedziałem podniesionym głosem
- Harry ta kartka wisi tutaj od 2 tygodni zapomniałeś ją zdjąć zanim pojechaliśmy w trasę koncertową-  powiedział Horan. Jeśli chcesz możesz zadzwonić do któregoś z chłopaków i się ich zapytać .
-To nie jest dobry żart! Nie wciągaj w to reszty chłopaków. Wiesz co Niall.. wyjdź. Izzy nie będzie zadowolona po tym co usłyszy.
Nie wiem dlaczego w oczach blondyna zamiast furii zauważyłem smutek, troskę i zmęczenie. Bez słowa założył kurtkę i wyszedł.

~~OCZAMI NIALL'A~~

Harry mnie wyrzucił z domu. On myśli ,że Izzy żyje . Boję się o niego . Nigdy się tak nie zachowywał. Myślę ,że on chce wyprzeć myśl o śmierci ukochanej. Styles teraz będzie nas bardziej teraz potrzebował niż kiedykolwiek. Usiadłem na ławce w parku a niedaleko był plac zabaw. Wyciągnąłem telefon i wybrałem numer  Tomlinsona
-Cześć Niall . Pewnie jesteś głodny i chcesz przyjść do nas na kawę - powiedział Louis . -A tak właściwie gdzie ty jesteś ?
- Właśnie wracam od Hazzy
- Co z nim ? Jak on się czuje ?- te pytania na jednym tchu wypowiedział mój przyjaciel
- Lou z nim nie jest najlepiej - odparłem
Usłyszałem odgłos głośnego wciągania powietrza przez Louisa . Po chwili powiedział
-Jak to nie najlepiej? Co masz przez to namyśli Niall? Czy on cały czas płacze? Nie chce wstać z łóżka ? . Nic nie je ?
- Nie Lou nic z tych rzeczy. Gorzej on nie dopuszcza do siebie myśli o śmierci Izzy , a gdy mu leciutko powiedziałem ,że ona nie żyje on myślał ,że żartuje i mnie wyrzucił z domu. Ostatnim zdaniem , które od niego usłyszałem było to ,że Izzy nie będzie zadowolona z tego co o niej powiedziałem .
- Dobra Niall uspokój się .....za ile możesz być u nas?- zapytał
- Za jakieś 30 minut
- Ok to ja zadzwonię do reszty chłopaków  i Paula a ty trzymaj się i przyjdź jak najszybciej - odparł Lou słyszałem w jego głosie troskę .
Pożegnaliśmy się po czym schowałem telefon do kieszeni i ruszyłem w stronę domu Louisa i Eleanor. 

~~Oczami Louis'a~~

Oglądałem z El jakieś romansidło. Nagle poczułem wibracje w tylnej kieszeni. Spojrzałem na wyświetlacz: Horan
-Niall dzwoni- powiedziałem dziewczynie i udałem się do kuchni.
-Cześć Niall. Pewnie jesteś głodny i chcesz przyjść na kawę..- powiedziałem odruchowo, przecież on zawsze jest głodny. Usłyszałem krzyki i śmiechy dzieci- A tak właściwie gdzie ty jesteś?
- Właśnie wracam od Hazzy- blondyn nie odpowiedział na moje pytania
- Co z nim? Jak on się czuje?- powiedziałem na jednym tchu.
-Lou... z nim nie jest najlepiej- wciągnąłem powietrze.
-Jak to nie najlepiej? - nie czekając na odpowiedź zasypałem go kolejnymi pytaniami-Co masz przez to namyśli Niall? Czy on cały czas płacze? Nie chce wstać z łóżka?Nic nie je?
-Nie Lou nic z tych rzeczy. Gorzej on nie dopuszcza do siebie myśli o śmierci Izzy , a gdy mu leciutko powiedziałem ,że ona nie żyje on myślał ,że żartuje i mnie wyrzucił z domu. Ostatnim zdaniem , które od niego usłyszałem było to ,że Izzy nie będzie zadowolona z tego co o niej powiedziałem - chłopak miał płaczliwy głos. Poczułem rękę na moim ramieniu. Spojrzałem w bok i zauważyłem zmartwioną brunetkę.
- Dobra Niall... uspokój się- to było jedyne co mogłem wypowiedzieć..- za ile możesz być u nas?
-Za jakieś 30 minut
-Ok.. to ja zadzwonię do reszty chłopaków i Paula a ty trzymaj się i przyjdź jak najszybciej.
Usłyszałem sygnał kończący połączenie. Przechyliłem głowę do tyłu i wypuściłem powietrze... nie .., Harry musi się jakoś trzymać... on MUSI
- Lou?- spojrzałem na El- Co się stało?
- Harry nie uwierzył Niall'owi
- Wypiera się śmieci Izzy?
-Tak.... muszę zadzwonić do reszty.. mogą do nas przyjść?
- Jasne, uszykuje im coś do jedzenia i picia.

~~Pół godziny później ~~

Wszyscy usiedli w salonie. Niall jeszcze raz to wszystko opowiedział. Biedak był cały blady i nie chciał nic jeść. Ani jednego kęsa . Nic. Gdy kończył opowiadać rozpłakał się i przytulił do El. Moja ukochana go pocieszała. Paul powiedział że Harry musi z kimś zamieszkać. Wypadło na nas. Wraz z Eleanor pojechaliśmy po szatyna.
- Lou! El! wejdźcie! Izzy się spóźnia miała być godzinę temu ale pewnie spotkała się z kimś i rozgadała. Herbaty? Kawy?- loczek był taki niewinny  i radosny.
-Harry- zacząłem- Izzy... ona... nie...
-No nie. To naprawdę nie jest śmieszne. Zmówiliście się z Horanem! - Harry..., to jest prawda.
- Moja Izzy.. ona żyje... to był tylko mój sen. ONA ŻYJE!-loczek zamachnął się ale w ostatniej chwili opanował emocje- Ona żyje, prawda El? Wiem , że nie potrafisz kłamać. Ona żyje! - Harry.. ja.. ona.. Izzy...- po policzkach dziewczyny zaczęły płynąć łzy- Ona nie żyje- wyszeptała.
Styles znieruchomiał. Doskonale wiedział , że El nie kłamie a tym bardziej nie umie płakać na zawołanie. Upadł na kolana i zaczął płakać. Podszedłem do niego a on przytulił się do moich nóg i wybuchł jeszcze głośniejszym płaczem. Głaskałem delikatnie jego czuprynę i powtarzałem w kółko
- Będzie dobrze... Harry.. będzie dobrze.Zamieszkasz z nami dobrze? Hej spójrz na mnie.- chłopak tylko pokiwał twierdząco głową. Usadowiłem go na kanapie a El spakowała jego ubrania.
Przez całą drogę nikt się nie odezwał.

Dojechaliśmy do domu. Harry od razu udał się do pokoju gościnnego a ja z El usiedliśmy w ciszy na kanapie. Harry nie chciał nic jeść. Nie spał ani nie jadł przez cały dzień. Był wyczerpany.

____________________________
Hey tu my! ;D jest nowy rozdział ale baaardzo prosimy o komentowanie, to dla nas bardzo wielka motywacja ;**